Klagen? Waarom?
Nou omdat:
..een vriend van me kanker heeft
ik mijn moeder nog steeds niet mag bezoeken
mijn dochter niet op wereldreis kan
weer een opdracht niet doorgaat..
Ik deel mijn beklag met mijn collega. Ze luistert met aandacht, geeft me de tijd en stelt af een toe een open vraag. Wow, dat lucht op!
Hoe komt het toch dat het zo goed voelt om even mijn geklaag te delen met zo’n fijn en professioneel iemand zoals zij?
Ik heb eens gehoord dat we dagelijks rond de 50.000 interne gesprekken hebben. De meeste van die gesprekken zijn een soort boodschappenlijstjes die even langs vliegen, of meningen over wat we zien en horen. Echter, een aantal van die interne gesprekken zijn een soort terugkerende negatieve, bijna ondermijnende, gedachten.
Als ik mijn geklaag niet gedeeld zou hebben met mijn collega, dan had het me gesmoord. Ik had ik er van wakker gelegen. Mijn gedachten waren steeds meer een realiteit geworden.
Door mijn gedachten te delen met mijn collega kan ik een en ander relativeren en een plek geven.
En nu: kan ik thuis gezellig een spelletje spelen met mijn dochter die anders weg was geweest. Kan ik met mijn moeder voor de zoveelste keer ‘facetimen’ (ze raakt er verslaafd aan ;-). Realiseer me dat ik de laatste tijd wel veel fijne, diepgaande telefoongesprekken heb met mijn lieve vriend. En..door nog maar een paar opdrachten te hebben kan ik me focussen, nieuwe dingen bedenken en ondertussen in mijn ‘nieuwe’ moestuin klussen en genieten van alle kleine plantjes die langzaamaan opkomen. Al weet ik niet meer precies waar ik wat gezaaid heb ;-)
Klagen is goed, als je het maar goed kunt delen met iemand die goed luistert, waardoor je reflecteert en er vervolgens mee leert dealen. Dan kan je weer verder.
Behoefte aan goede gesprekken? Neem gerust contact met ons op.